O Matce, która dzieci daje

Agata Puścikowska

Prowadzą do Niej trzy drogi. Prosta i długa, kręta i zawiła oraz stroma, jak strome bywają schody do macierzyństwa…

Fot. Henryk Przondziono

Matka jest skromna, leciutko uśmiechnięta i skupiona tylko na Nim. I taka cicha, na uboczu wielkiego świata, wielkiego Rzymu, znanych sanktuariów, do których pielgrzymują głośne miliony. Wiadomo, w grocie cisza musi być. Bo Dzieciątko dopiero co urodzone. I śpi.

Drogi do Matki

Trudno krótko, a skrupulatnie opisać Castel Sant’Elia, czyli Zamek Świętego Eliasza. Miasteczko leży na zboczu 200-metrowej Doliny Suppentońskiej, jakieś 50 km na północny zachód od Rzymu. Maleńkie, stareńkie, przepiękne. Ze starożytnego centrum krętymi uliczkami, a potem lipową aleją można dotrzeć do zbocza doliny. I tu właśnie najczęściej zmierzają niepłodne małżeństwa z Włoch i całego niemal świata. Na uboczu i miasta, i świata, nad przepaścią niemal stoją klasztor michalicki i bazylika św. Józefa. Nieco niżej bazylika św. Eliasza. A chociaż wszystkie te miejsca piękne i warte uwagi, to pielgrzymi kierują się jeszcze dalej. Do zawieszonej na tufowej skale groty Matki Bożej Skalnej. Matki, która dzieci daje. Do Matki Bożej Skalnej i Syna prowadzą tak naprawdę trzy drogi. Pierwsza droga, najstarsza i najdłuższa, zwana Drogą Świętych, ciągnie się od dołu, od bazyliki św. Eliasza, naturalnymi ścieżkami przyczepionymi do podnóża zbocza Doliny Suppentońskiej. Tą drogą od VI w. po Chrystusie zmierzali najpierw pustelnicy, potem mnisi benedyktyńscy, święci Anastazy i Nonnozy, kanonicy Świętego Ducha.

W XVIII w. drogę odkrył sługa Boży brat Rodio (który stworzył drogę numer dwa). Sto lat później zmierzali tędy bracia mniejsi z Saksonii. To oni nadali sanktuarium kształt obecny i zarządzali nim przez 90 lat. 15 sierpnia 1912 r. sanktuarium oddano w posiadanie Stolicy Apostolskiej, a kaplica Matki Bożej Skalnej została wyniesiona do godności bazyliki mniejszej. W 1982 r. niemieckich franciszkanów, na polecenie Jana Pawła II, zastąpili polscy michalici, którzy zarządzają miejscem do dziś. Druga droga to bardzo konkretne schody. Gdy br. Rodio, tercjarz franciszkański, przybył do Castel, by prowadzić życie pustelnicze, szybko odkrył, że Droga Świętych sprawia pielgrzymom problem: jest długa i niełatwo ją przebyć. Pustelnik postanowił więc wyżłobić tunel, przejście podziemne między miasteczkiem a grotą Matki Bożej. A chociaż ludziska się śmiali, bo kto on jest, ten Rodio, wielki architekt czy budowniczy, żeby takie cuda robić, to skromny brat zawziął się! Grzebał, dłubał, nadkruszony tuf wiadrami wynosił. I tak dzień w dzień, od rana do nocy.

Aby przeczytać dalszą cześć artykułu kliknij TUTAJ.

Święcenia diakonatu w prowincji włosko-szwajcarskiej - 27 październik 2013

W niedzielę 27 października biezacego roku o godzinie 16.30 w katedrze pod wezwaniem Matki Bożej Większej w Civita Castellana miała miejsce uroczysta msza święta, podczas której nasz współbrat kleryk Tomasz Rożek CSMA wraz z trzema klerykami miejscowego seminarium został wyświęcony na diakona poprzez nałożenie rąk i modlitwę konsakracyjną pasterza diecezji Civita Castellana J.E. bpa Romano Rossi. W uroczystości wzięli udział: przełożony prowincji włosko-szwajcarskiej naszego zgromadzenia ks. Bogdan Kalisztan CSMA, rektor sanktuarium Matki Bożej „Ad Rupes” ks. Piotr Burek CSMA, proboszcz parafii w Nepi ks. Janusz Konopacki CSMA. Specjalnie na uroczystość święceń diakonatu przybyła z Polski mama naszego współbrata.

W homili pasterz diecezji kilkakrotnie podkreślał, że diakon jest jest wielkim darem dla Kościoła. „Diakon, kapłan i biskup nie są wezwani do stania przed ołtarzem dla pokazu, ale do służby; nie są wezwani w swoim posłannictwie do czczenia siebie samych ani nawet dla ważnego zadania liturgicznego, ale są wezwani przede wszystkim do poświęcenia swojego życia Chrystusowi.” Zwracając się do kapłanów, diakonów i wszystkich wiernych Jego Ekscelencja biskup Romano Rossi zaapelował: „ My księża, my diakoni, my chrześcijanie możemy często być kuszeni do wpisania kultu w naszą codzienność: dobrze celebruje ceremonie, poruszam się prawidłowo, śpiewam poprawnie, pięknie głoszę Słowo Boże. Przyjaciele, nie wolno nam traktować kultu jak życia ale życie jak kult, życie jak ofiara. Pierwszym znaczeniem słowa kult obecnym w chrześcijaństwie nie jest ceremonia, ale męczeństwo, posłuszeństwo, wyrzeczenie!” Na koniec prosił nowowyświęconych diakonów aby zapamiętali że diakonat jest darem, nie funkcją.

Życzymy nowowyświęconym diakonom, a przede wszystkim naszemu współbratu diakonowi Tomaszowi aby żyli i służyli kościołowi dając tym samym świadectwo wielkiej miłości Boga do człowieka.

Uroczysta Msza Święta na rozpoczęcie nowego roku akademickiego 2013-2014

Po dwóch tygodniach od oficjalnego rozpoczęcia nowego roku akademickiego w Instytucie Teologicznym „Świętego Piotra” w Viterbo w czasie których studenci poznawali środowisko studenckie, profesorów, wymagania edukacyjne, prawa i obowiązki studenta, 11 października przeżywaliśmy bardzo ważne wydarzenie, bo rozpoczęcie nauki w nowym roku akademickim Mszą Świętą sprawowaną przez biskupa Viterbo J.E. Lino Fumagalli. Eucharystia zgromadziła dyrekcję instytutu, liczne grono profesorów i jeszcze liczniejsze grono studentów świeckich i zakonnych.

Na wstępie swojej homilii biskup Viterbo zacytował słowa Świętego Anzelma: „Nie próbuję, Panie, przeniknąć Twojej głębi, gdyż w żadnym razie nie przyrównuję do niej mego intelektu; pragnę jednak, przynajmniej do pewnego stopnia, zrozumieć Twoją prawdę, w którą wierzy i którą kocha moje serce. Nie staram się bowiem zrozumieć, abym uwierzył, ale wierzę, bym zrozumiał”, i wychodząc od tego cytatu świętego Anzelma biskup Lino starał się nam uzmysłowić wielkie znaczenieżycia w zgodzie z wiarą i rozumem. Prosił wszystkich studentów, aby nauka przybliżała nas do jeszcze większego kochania naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Na zakończenie uroczystej Eucharystii głos zabrał rektor instytutu, ksiądz Alfred Cento, który podzielił się z całą społecznością studencką radością odnowienia naszemu instytutowi agregacji przez Uniwersytet Świętego Anzelma w Rzymie na kolejne pięć lat studiów. Przypomniał również historię instytutu i zapowiedział nam, że w obecnym roku akademickim świętujemy 15 rocznicę istnienia złączonego z trzech seminariów duchownych w Viterbo Instytutu Świętego Piotra.

Warto wspomnieć, że zastęp studentów naszego instytutu powiększył się o dwóch naszych seminarzystów, kleryka Piotra Grucę i kleryka Adriana Leszko, którzy rozpoczynają pierwszy rok studiów filozoficznych.

Wszystkim profesorom, studentom a szczególnie naszym klerykom michalickim życzymy roku pełnego prawdziwego szukania Boga poprzez drogi nauk filozoficznych i teologicznych. Niech Chrystus, dobry Pasterz prowadzi nas do poznania doskonałej miłości Boga do człowieka, i przygotuje nas do dobrego pełnienia posługi kapłańskiej w Jego Kościele.

Kl. Łukasz Nowak CSMA (II rok)

Liturgia na dziś

4636286
Today
Yesterday
This Week
This Month
772
458
2793
24528