Klasztor

Kategoria: Przewodnik

Gorliwe apostolstwo pustelników ożywiło życie Sanktuarium, do którego zaczęli przybywać coraz liczniej pielgrzymi z Lacjum i Umbrii. Biskup Nepi i Sutri, Józef Maria Costantini, widział konieczność stałej obecności zakonników przy Sanktuarium.

W roku 1891 zawiera porozumienie z Ojcami Franciszkanami, którzy w lipcu 1892 wysyłają do Castel S. Elia grupę współbraci irlandzkich z O. Bernardem Doebbing’iem na czele. Budują pierwsze mieszkania dla zakonników nad schodami Brata Rodio (Conventino - 1894), a następnie właściwy klasztor (1908).

W latach 1908-1910 została wybudowana Bazylika św. Józefa, a w 1912 wykończono dzwonnicę. W roku 1898 franciszkanie irlandzcy odstąpili Sanktuarium Braciom z prowincji św. Krzyża w Saksoni.

Klasztor pierwotny

Fasada pierwotnego klasztoru (nad schodami Brata Rodio), z wąskimi i zaokrąglonymi oknami, wskazuje na styl romański.

Nad portalem, w półksiężycowym łuku, majolika wykonana przez Franciszka De Rhoden’a, przedstawia postać Brata Rodio wykuwającego schody w skale. We wnękach po obu stronach portalu są figury św. Benedykta i św. Franciszka z Asyżu, wykonane przez Ryszarda Secchi’ego z Perugii (1982). Na murze znajdują się figury świętych, którzy odwiedzili Sanktuarium: Anastazja i Nonnoza (Opaci benedyktyńscy), św. Piusa V (biskup Nepi i Sutri), św. Leonarda z Porto Maurizio, św. Odona (Opat Cluny), św. Pawła od Krzyża (głosił misje w Castel S. Elia).

Nad wejściem na ,,Drogę Panoramiczną” z lewej strony schodów na majolice przedstawione są postacie Sług Bożych: Matki Franciszki Streitel (1844-1911, założycielki Sióstr Matki Bożej Bolesnej, które O. Doebbing sprowadził do Castel S. Elia w 1905 r.), Cecylii Eusepi (1910-1928 Nepi), biskupa Nepi i Sutri, Luigi M. Olivares’a (1873-1943).