Zgromadzenie Św. Michała Archanioła

Kategoria: Informacje

Apostolat polega przede wszystkim na świadectwie naszego życia konsekrowanego, które winniśmy wspierać modlitwą i pokutą. Michalici są otwarci na potrzeby Kościoła i problemy współczesnego świata. Starają się odszukać wyznaczone im przez Boga miejsce oraz zgodnie z charyzmatem Ojca Założyciela realizować swoje powołanie.

Czynią to, prowadząc m.in.:

• duszpasterstwo parafialne, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci, młodzieży i ubogich rodzin;
• oratoria,
• instytucje wychowawcze (domy dziecka, szkoły),
• misje zagraniczne,
• ewangelizację poprzez środki społecznego przekazu (druk książek, czasopism).

Po wojnie wiele zgromadzeń zakonnych nie mogło realizować w pełni swojego charyzmatu, ponieważ wiele obszarów życia społecznego były zarezerwowanych wyłącznie dla państwa (np. wychowanie). Zakony - aby przetrwać - w większym stopniu niż zakładali to ich założyciele, związały się z duszpasterstwem. Siostry z wielu zgromadzeń zostawały katechetkami, pomagały na plebaniach, zamiast np. pracować w szpitalach. Podobne zmiany obszarów posługiwania dotknęły zakony męskie. Dlatego dzisiaj michalici zajmują się nie tylko wychowaniem, ale i duszpasterstwem. Jednak w głębi duszy każdy michalita jest wychowawcą. Zresztą, czegokolwiek by nie robił, zawsze w działaniu powinny mu przyświecać słowa zapisane w naszych Konstytucjach: "Powodzenie naszego działania jest uzależnione nie tyle od warunków zewnętrznych, ile od naszej postawy wewnętrznej, ducha modlitwy i powściągliwego zaangażowania. Dlatego w posłudze apostolskiej powinna cechować nas szczerość, roztropność i odwaga, a także zapał i życzliwość".

Duchowość streszcza się w hasłach: "Któż jak Bóg!" oraz "Powściągliwość i Praca". Pierwsze hasło to zawołanie Św. Michała Archanioła patrona Zgromadzenia. Członkowie naszego Instytutu wyrażają w ten sposób swój zachwyt nad wielkością, dobrocią i miłością Boga oraz deklarują swą gotowość do oddania Mu należnej czci, a nawet walki o tę cześć gdyby zaszła taka potrzeba.

Powściągliwość to przejaw wewnętrznej wolności człowieka, który potrafi przezwyciężyć złe skłonności i wszelkie nieuporządkowania właściwe naturze ludzkiej, prowadzić skromny styl życia w tym celu, aby w większej wolności służyć Bogu w miłości. W parze z powściągliwością idzie praca w potrójnym wymiarze: duchowym, umysłowym i fizycznym. Dzięki praktyce tak rozumianej powściągliwości i pracy członkowie Zgromadzenia realizują siebie i w ten sposób uwielbiają Boga. Oprócz Patrona Zgromadzenia czcimy w szczególny sposób Matkę Bożą, Św. Józefa i Św. Stanisława Kostkę.

Poprzestawanie na małym i rezygnacja z rzeczy dozwolonych, ale niekoniecznych, prowadzi do wolności ducha, ułatwia dyspozycyjność zakonnika, przyczynia się do jego pogody i optymizmu oraz skuteczności w działaniu. Cechą znamienną stylu życia członków Zgromadzenia św. Michała Archanioła jest nieużywanie tytoniu w duchu ekspiacji i ubóstwa zakonnego, jak również ze względów wychowawczych i społecznych. W sposobie życia upodabniamy się do ubogich rodzin danej okolicy.

Z naszego oddania się Bogu przez chrzest i profesję wypływa powinność apostolska ukazywania poznanej Prawdy innym. Jesteśmy posłani szczególnie do dzieci i młodzieży opuszczonej oraz do ludzi w środowiskach, gdzie ze względu na zagrożenia dla życia chrześcijańskiego działanie wymaga więcej odwagi i zaparcia siebie. Również ludziom cierpiącym moralnie i fizycznie, zagubionym i wątpiącym nasza posługa winna pomagać w odnalezieniu sensu życia i chrześcijańskiego optymizmu.

Oprócz Zgromadzenia męskiego Ojciec Założyciel dał początek Zgromadzeniu Sióstr św. Michała Archanioła (Michalitki) oraz ruchom apostolskim, które skupiają duchownych i świeckich współpracowników. Z naszym Zgromadzeniem związani są także byli wychowankowie i byli pracownicy różnych michalickich instytucji wychowawczych. Wszyscy razem tworzą michalicką rodzinę.