Obraz Matki Bożej "ad Rupes"

Pierwotnie był to fresk namalowany na skale tufowej (stąd nazwa „ad Rupes” - na skale), który z czasem uległ zniszczeniu przez przenikającą ze skały wodę czy wilgoć. Jego autor prawdopodobnie wzorował się na fresku Madonny znajdującej się, we wspomnianej już, grocie św. Leonarda. Ten zniszczony przez wodę fresk z dużym prawdopodobieństwem został zastąpiony przez aktualnyobraz Matki Bożej ..ad Rupes”, wykonany na płótnie.

Nie ma danych historycznych, które pozwoliłyby ustalić pochodzenie, autorstwo i czas umieszczenia tego obrazu w Grocie. Według znawców dzieło to pochodzi z XVI wieku.

Ikona przedstawia Matkę Bożą w postawie siedzącej, odzianą w szeroki płaszcz, wyhaftowany w gwiazdy, z rękami złożonymi, adorującą Dzieciątko śpiące na jej matczynych kolanach. Takie przedstawienie Matki Bożej jest rzadkością w ikonografii maryjnej. Obecny obraz został odrestaurowany w 1896 roku przez rzymskiego malarza Gonellę.

Rozwój Sanktuarium i kultu Matki Bożej „ad Rupes” został potwierdzony uroczystą koronacją obrazu złotymi koronami, dokonaną w Bazylice św. Eliasza, 17 maja 1896 roku, przez Kapitułę watykańską.

W 1949 roku obraz odbył „Peregrinatio Mariae” po wszystkich parafiach diecezji. W nocy 14 lipca 1963 roku dokonano świętokradczej kradzieży koron. Drugiej koronacji, nowymi koronami poświęconymi przez Pawła VI, dokonał 24 maja 1964 roku Kardynał G. Ferretto.

Ołtarz Matki Bożej jest zbudowany z marmurów pochodzących z ruin Falerio i został konsekrowany w 1872 roku przez biskupa Nepi i Sutri G. Lenti’ego. 15 lutego 1986 roku Madonna „ad Rupes” została ogłoszona, przez biskupa Marcello Rosinę, Patronką połączonej diecezji Civita Castellana.

W latach 1986-1988 z okazji połączenia diecezji odbyła się druga „Peregrinatio Mariae”. 12 maja 1996 roku, głównym uroczystościom 100-lecia pierwszej koronacji obrazu Matki Bożej „ad Rupes” przewodniczył Sekretarz Stanu kardynał Angelo Sodano.

Grota Matki Bożej „ad Rupes”

Fasada Groty jest dziełem O. Doebbing’a. Herb papieski nad wejściem do Groty przypomina, że Sanktuarium jest bazyliką Mniejszą (1912).

Nad Grotą Matki Bożej znajduje się pustelnia św. Anastazego Opata, z trzema mieszkaniami (celami), gdzie mieszkał ów Święty, gdy tu przybył po opuszczeniu Kurii Rzymskiej, aby oddać się życiu pustelniczemu.

Grota posiada wymiary: 4,20 wys., 8,50 szer., 15,35 dł.

Dziś do Groty Matki Bożej prowadzą trzy drogi:

  • Schody Brata Rodio,
  • „Droga świętych” - najstarsza droga prowadząca od romańskiej Bazyliki św. Eliasza,
  • „Droga Panoramiczna” - która przechodzi przez Dom Kustosza i ukazuje nam piękno Dolimy Suppentońskiej.

Początki Sanktuarium sięgają V/VI wieku. Kult Maryi w okolicy Rzymu brał początek w Dolinie Suppentońskiej. Tutaj przychodzili pustelnicy i późniejsi mnisi benedyktyńscy, aby zgodnie z ich Regułą oddawać cześć Matce Bożej. W czasie najazdu Saracenów (VII w.) Benedyktyni przechowywali tutaj relikwie swoich świętych.

Liturgia na dziś

5377577
Today
Yesterday
This Week
This Month
1697
8251
9948
46444